1 juli is Keti Koti, Surinaams voor De ketenen gebroken. Op die dag werd in 1863 formeel een einde gemaakt aan de slavernij in Suriname en Caribisch Nederland. Nederland was daarmee een van de laatste landen in Europa. In de praktijk liet die bevrijding nog eens tien extra jaren op zich wachten. Waarom? De Nederlandse overheid besloot eerst de plantage-eigenaren schadeloos te stellen. Dat gebeurde door hen rijkelijk te betalen voor elke slaafgemaakte op de plantages: 300 gulden in Suriname, 200 gulden op de Antillen. De slaafgemaakten zelf werden gedwongen nog tot 1873 door te blijven werken op de plantages en kregen niets.
Het onderzoeksprogramma Pointer (KRO-NCRV) dook in de besluitvorming rond de beslissing van de Staat om 12 miljoen euro, in die tijd 10 procent van de totale overheidsuitgaven, uit te geven aan juist de slavendrijvers. Op wiens gezag was dat en welke belangen speelden daarbij? Hoe innig was de politiek in Den Haag verbonden met de slavernij in Suriname en op de Antillen? En wat is er gebeurd met al dat geld? Bekijk de uitzending bovenaan dit artikel.
Donderdag wordt in Nederland op meerdere plekken de formele afschaffing van de slavernij in Suriname en de Caribische eilanden herdacht en gevierd. Het stadsbestuur van Amsterdam zal bij het monument in het Oosterpark waarschijnlijk excuses maken voor de rol in het slavernijverleden, excuses die vanuit de Staat tot op heden uitblijven. NOS op 3 vatte het Nederlandse slavernijverleden en de discussie rondom het excuus overzichtelijk samen.
Video niet te zien? Klik hier.
Keti Koti: Wie werd rijk van de afschaffing van slavernij en waar zijn de excuses? - Joop
Read More
Tidak ada komentar:
Posting Komentar