Minister Van Nieuwenhuizen is de eerste verkeersminister onder wie de filedruk niet is toegenomen. Dat was onder normale omstandigheden genoeg geweest om haar het erelidmaatschap van de VVD te bezorgen. Maar ook in haar eigen partij weten ze dat Van Nieuwenhuizen er zelf weinig aan heeft bijgedragen. Het coronavirus komt die eer toe.
Vrijwel niets dat Cora van Nieuwenhuizen intussen wél heeft gedaan als minister van Infrastructuur en Waterstaat (I en W) namens de VVD is de afgelopen vier jaar een succes geworden. Ze gaat vooral de geschiedenis in als de verkeersminister onder wier gezag Nederland definitief aanliep tegen de grenzen van de groei in een dichtbevolkt land.
Al haar snelwegprojecten van de laatste twee jaar – onder meer de hoogst omstreden verbreding van de A27 bij het Utrechtse Amelisweerd, de aanpak van knooppunt Hoevelaken, én het doortrekken van de A15 bij Arnhem – zijn niet doorgegaan. Het ministerie heeft nog tot 14 september respijt gekregen van de Raad van State, meldt de bestuursrechter desgevraagd, om met een betere cijfermatige onderbouwing te komen van de stikstofdepositie die hiermee gepaard gaat, maar dat is in de afgelopen zes maanden niet gelukt. Deskundigen zien het somber in voor het departement.
Gebrekkige rekenmodellen
Dat het ministerie van Infrastructuur en Waterstaat onder Van Nieuwenhuizen gebrekkige rekenmodellen gebruikte om wegenprojecten door te drukken, is inmiddels van vele kanten vastgesteld. Voor wegen werd alleen berekend hoeveel stikstofhoudende stoffen neerslaan binnen een afstand van vijf kilometer. Zelfs de adviescommissie-Hordijk (door haarzelf ingesteld) concludeerde vorig jaar juni dat die rekenmethode niet houdbaar was.
Van Nieuwenhuizen koos niettemin dezelfde weg en nam in november vorig jaar een spotje op waarin ze ongeveer verordonneerde dat de A27 verbreed zou worden om vervolgens twee maanden later door de Raad van State op de vingers te worden getikt.
In de lucht ging het minstens zo moeizaam. Op Lelystad Airport komt niets van de grond, vooral omdat Van Nieuwenhuizen in Brussel een blauwtje liep vanwege zondigen tegen zogeheten verkeersverdelingsregels. Rapportages van Infrastructuur en Waterstaat over milieueffecten van vliegverkeer werden door anderen aan flarden geschoten.
En dat was niet de enige keer dat ze stuitte op Brussel, vanwege regels en afspraken die Nederland zelf had ondertekend. In mei 2019 zei ze volkomen ‘verrast’ te zijn door de juridische constatering dat Nederland op stikstofgebied zondigt tegen Europese natuurregels. Het Europese Hof had die opvatting al een half jaar eerder bekendgemaakt.
Hoe ‘verrast’ ook, Van Nieuwenhuizen had een snel antwoord paraat: ‘Dan verzinnen we een juridische list.’ Er waren enkele externe adviescommissies voor nodig om het kabinet ervan te doordringen dat het met een list niet langer zou wegkomen. De ‘noodoplossing’ die intussen werd gekozen om de stikstofuitstoot terug te dwingen, moet voor Van Nieuwenhuizen als een vernederende handeling hebben gevoeld: ze werd gedwongen de verkeersbordjes met de maximumsnelheid te veranderen van 130 in 100, dwars tegen alle verkiezingsbeloften van haar eigen partij in.
Rekeningrijden
Ook die gedwongen snelheidsverlaging draagt volgens verkeersdeskundigen bij aan de betere doorstroming op de weg. Maar met eigen initiatief om daaraan bij te dragen kwam Van Nieuwenhuizen nauwelijks. Nog als gedeputeerde van Noord-Brabant (2007-2010) pleitte ze uitputtend voor invoering van enige vorm van rekeningrijden. Bij haar aantreden als minister (2017) luidde de kabinetsafspraak dat rekeningrijden een taboe was. Nou, vooruit. Er mocht over worden ‘nagedacht’ en zelfs worden gesleuteld aan bescheiden proefprojecten. Dat laatste is Van Nieuwenhuizen niet gelukt.
De invoering van een vrachtwagentax ging ook niet door. Dat mocht namelijk wél, met instemming van de vervoerssector, maar is onder leiding van Van Nieuwenhuizen weer jaren vooruit geschoven.
Van Lelystad tot aan het stikstof, van het rekeningrijden tot aan het wegenonderhoud: alle grote dossiers zijn inmiddels doorgeschoven naar het volgende kabinet. Nog niet zo lang geleden leek Van Nieuwenhuizen er rekening mee te houden dat zij daarin in de herkansing zou mogen. Sterker, ze droomde hardop over een rol als minister-president: ‘Dat zou zeker mooi zijn.’
Dat perspectief is inmiddels vervlogen, heeft zij kennelijk ook zelf vastgesteld. Van Nieuwenhuizen verlaat voortijdig haar post om lobbyist te worden voor de energiesector.
Cora van Nieuwenhuizen: de minister die bijna alles zag mislukken - Volkskrant
Read More
Tidak ada komentar:
Posting Komentar